Dzieki ci Odro

8 marca, 2010 @ 9:47 am · Zamieszczone w kategoriach Teksty

Kto wie, być może Odra Wodzisław uratowała honor Polski. Załóżmy, że Legia wygrałaby ten mecz i wyszła na pozycję lidera. Załóżmy, że dowiozłaby tytuł do końca. Wyobrażacie sobie takiego mistrza Polski? Ja nie.
Dzięki ci zatem Odro.
Po meczu Jan Urban powiedział, że piłkarze nie wytrzymali ciśnienia. Czyli nie znieśli tej niewiarygodnej presji, tej myśli bycia liderem. Nie znieśli jej w meczu z Odrą Wodzisław, jak wielka zatem presja ciążyłaby na nich, gdyby mieli zmierzyć się z potęgą europejską pokroju Levadii Tallin?
Legia gra bez pomysłu, przypadkowo, nie potrafi wymienić trzech, czterech podań z pierwszej czy drugiej piłki, nie idzie do przodu, nie ma dwóch czy lepiej trzech kreatywnych piłkarzy. Poza tym nie ma tu pół piłkarza z osobowością, a bez tego nie ma drużyny tylko zbiór panienek. Aż samo nasuwa się określenie, że Arek Onyszko ograł… wiecie o co chodzi i wiecie, że nie mogę skończyć, choćby pod groźbą pręgierza.
Można powiedzieć, że piłkarze idealnie wkomponowali się w antymedialną politykę medialnego koncernu. Jak wywalić ze stadionu tę garstkę pozostałych kibiców zwiezionych z różnych podwarszawskich miasteczek, z pobliski szkół i przedszkoli? Jak odstraszyć nawet tych, którzy zostali mimo wojny z kibicami?
Mariusz Walter wydał wojnę, w której na pierwszy ogień posłał do boju bomby atomowe, zostawił sobie jednak potężną armatę. Wczoraj okazało się, że armacie brak kul, a w ogóle to jest zardzewiała. Piłkarze wygrywając i grając efektownie dali by Walterowi argument do ręki. Grając tak jak grali, wytrącili go.
Piłkarze jak wiadomo, nie są w stanie podnieść cen biletów do absurdalnych rozmiarów. Nie są w stanie wyrzucić ze stadionu fanów nie zarabiających określonej sumy na miesiąc.
Ale są w stanie zrobić co w ich mocy, żeby nie przyszli nowi.
I zrobili.
I dobrze.
Wyobrażacie sobie Tomasza Kiełbowicza, Bartka Grzelaka i Wojciecha Szalę, ligowych „wyjadaczy” w Lidze Mistrzów? Och, ach, a tu trzeba walczyć.
Wyobrażacie sobie, że ociężały i powolny Dickson Choto ściga się z którymś z zachodnich odrzutowców.
Wyobrażacie sobie, że Miro Radović symuluje pod dwudziestoma czterema kamerami i nie zostaje brutalnie, ale to brutalnie wygwizdany?
Wyobrażacie sobie, że Marcin Mięciel… nie, to nie ma sensu, ja w ogóle sobie nie wyobrażam Marcina Mięciela w poważnym meczu na europejskim poziomie.
Nie, tam już trzeba czegoś więcej niż podwórkowej kopaniny, niż wygrywaniu dzięki pomocy sędziów (np. z Arką czy Bełchatowem). Tam trzeba umieć grać. Przez duże G.
O Wiśle dzisiaj nie piszę, bo przynajmniej trzeba przyznać, że miała w obu meczach przewagę, przynajmniej zmusiła swoich rywali do obrony, czasem desperackiej. Przynajmniej tyle. Być może nie wystarczy, żeby utrzymać na stanowisku Macieja Skorżę, a może właśnie o to chodziło? Skoro piłkarze zwolnili Dana Petrescu, którego się boją, to dlaczego nie mieliby zwolnić Skorży, którego jak powszechnie wiadomo, nie szanują.
Nie ważne, ale dobrze się wszystko ułożyło.
Na dzisiaj wygląda na to, że jest szansa aby mistrzem Polski był Lech Poznań. Jedyny polski zespół, którego nie będziemy, nie powinniśmy się wstydzić za granicą. Kriwiec – Stilić – Peszko – Lewandowski to ofensywna czwórka, jak na polskie możliwości, imponująca. Oglądanie Legii to męczarnia, oglądanie Wisły to nic specjalnego, Lecha ogląda się z przyjemnością.
Jacek Zieliński nie boi się zastosować holenderskiego ultraofensywnego ustawienia: 4-2-3-1. Tego samego, którym grał Van Basten mając do dyspozycji idealnych do tej roboty wykonawców. Zieliński zdał sobie sprawę, że aby wygrać trzeba atakować. To banał, ale nie wie o tym Skorża, nie wie o tym Urban. Zieliński, wydaje się najmniej przyszłościowy z nich, dzisiaj triumfuje. Tak powinno zostać do końca. O ile zawodnicy wytrzymają psychicznie. Za Smudy nie wytrzymali,więc nie należy się zbytnio podniecać.

Bezpośredni odnośnik